Vroeger knutselde ik het liefst mijn eigen tijdschriften in elkaar. Ik scheurde afbeeldingen uit andere bladen om ze vervolgens te plakken bij mijn zelf verzonnen teksten. Destijds hoopte ik er mijn werk van te maken. Inmiddels mag ik mezelf, na vier jaar studeren, bijna grafisch vormgeefster noemen. En wat blijkt? Achteraf gezien zou ik nooit voor dit vak hebben gekozen.

Spijt van mijn keuze heb ik niet. Ik heb veel bij geleerd en ik heb een hoop lieve mensen mogen ontmoeten. Stom genoeg ontbreekt de passie voor het vak. Ik begon het steeds meer als een verplichting te zien om creatief bezig te zijn. Daardoor ben ik ook gestopt met mijn toenmalige hobby's, zoals tekenen en schilderen. Ik besloot wel de studie af te maken. Daarna zou ik opzoek gaan naar een nieuwe studie. 

En zo gezegd, zo gedaan. De afgelopen maanden heb ik me georiënteerd op een aantal vervolg opleidingen. Ik wilde nu wel een studie uitkiezen die goed bij mij zou passen. Stiekem vond ik dat best lastig. Ik wilde niet nog een keer een verkeerde keuze maken. Toch had ik uiteindelijk wel mijn droom opleiding gevonden. Althans, dat dacht ik. Nadat ik mezelf had ingeschreven voor de opleiding creatieve therapie voelde ik toch een soort weerstand. Ik had er eigenlijk niet zoveel zin in. Misschien kwam dat ook doordat ik een hoop moest regelen voor de selectiedag. Ik heb toen mijn negatieve gevoelens op zij gezet en ben aan de slag gegaan met het maken van nieuw portfolio werk. Daar ben ik een paar dagen mee bezig geweest. En toen werd ik geïnformeerd over de selectiedag...Het eisenpakket lag hoog en ik schrok daar best wel van. Ik moest een behoorlijk aantal werkstukken laten zien tijdens de selectiedag. Dat betekende dat ik nog maar een maand had om aan mijn portfolio te werken. Ik raakte van die gedachte al behoorlijk in paniek. Ik had het helemaal niet leuk gevonden om dagen lang te tekenen. Ik begon me af te vragen of ik het dan wel leuk zou krijgen op de opleiding zelf. Ik wilde dol graag mensen gaan helpen door middel van creativiteit, maar ik wilde me daar niet vervelend bij voelen. Daarnaast begon ik mezelf af te vragen hoe ik anderen moest motiveren voor iets waar ik zelf geen motivatie voor had. Ik kwam tot de conclusie dat ik mezelf moest uitschrijven. 

Met die keuze heb ik het best moeilijk gehad. Toch was de opluchting erg groot toen ik me eenmaal had uitgeschreven. Ik vond het heerlijk om even geen verplichtingen te hebben. Nu, een paar weken later, vind ik het wel spannend om dit tussenjaar in te gaan vullen. Ik wil niet alleen maar stil zitten. Ik ben nu aan het onderzoeken wat ik allemaal wil doen in het komende jaar. En over die zoektocht hou ik jullie graag op de hoogte.