Een artikel uit de mouw schudden...Soms is het moeilijker dan het lijkt. Zo heb ik meerdere keren internet afgesloten uit frustratie. Toch waag ik nu weer een poging. Mijn avonturen noteer ik namelijk altijd als ik op reis ben. Vandaag dus ook ;-)!

Inmiddels verblijf ik alweer een week in de kattenopvang. De katten beginnen nu steeds meer contact te zoeken. Zelfs de verlegen katten laten zich vaker zien. Elke dag toveren ze wel even een glimlach op mijn gezicht. Ik kan bijvoorbeeld intens genieten van het spelen met Timmy. Of juist van het knuffelen met Harry. Natuurlijk kan ik nog veel meer situaties opnoemen, maar dan komt er nooit meer een einde aan dit artikel. Ik ga ze ontzettend missen als ik weer terug ga naar huis. Over drie weken moet ik al afscheid nemen van de Spaanse draakjes. Dat lijkt nog heel ver weg, maar voor mijn gevoel is het heel dichtbij.

Het is grappig om te zien hoe snel een week voorbij kan gaan. Vorige week maandag heb ik mezelf meerdere keren afgevraagd waar ik aan begonnen was. Alleen reizen is namelijk één van de grootste uitdagingen die ik tot nu toe ben aan gegaan. En in het begin vond ik het tien keer niets. Nu denk ik daar heel anders over. Het is heel prettig om mezelf even op nummer één te zetten. Gisteren kon ik daardoor uren door brengen op het strand van Sitges. Door te kijken en luisteren naar de zee werd ik heel rustig. Dat is voor mij echt een unicum. Ik loop namelijk altijd rond als een kip zonder kop.

Zelfs nu ben ik niet geheel ontspannen. Dat komt doordat ik morgen weer op pad ga. Alleen reizen brengt namelijk ook een hoop verantwoordelijkheid met zich mee. Gelukkig heb ik mezelf al lang bewezen dat ik het kan. En daarom ga ik me toch proberen te verheugen op mijn bezoek aan Vilanova i la Geltrú. Tot morgen!